တနည္းအားျဖင့္ဆိုရလွ်င္တိုးတက္ေသာအျမင္ရွိသူလူငယ္မ်ားျဖစ္ခဲ့ၾကေပသည္။အဆိုပါလူငယ္မ်ားက၎တို႔၏အေတြးအျမင္၊အႀကံအ
စည္မ်ားကိုဘုရင့္(အင္ပိုင္ယာ)ထံတင္ျပရန္ႀကိဳးစားၾကရာမွအခ်ိဳ႕မွာစစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္(ရႈိဂြန္)မ်ားကသိရွိသြားၿပီးေသဒဏ္အျပစ္က်ကာေခါင္း
ျဖတ္အသတ္ခံခဲ့ၾကရသူမ်ားလဲရွိခဲ့ပါသည္။သို႔ေသာ္လည္းမေၾကာက္မရြံ႕မဆုတ္မနစ္ေသာ၎တို႔၏ဇြဲလံုးလႏွင့္ဆက္လက္ၿပီးနည္း
လမ္းမ်ိဳးစံုႏွင့္ႀကိဳးစားခဲ့ၾကရာတြင္အစဥ္အၿမဲအဖိႏွိပ္ခံခဲ့ၾကရေသာဆာမူရိုင္းမ်ိဳးရိုးမွဆင္းသက္လာသူမ်ားမဟုတ္သည့္သာမာန္လူတန္း
စားမ်ားျဖစ္သည့္လယ္သမား၊ေစ်းသည္မ်ားကိုစည္းရံုး၍စစ္သင္တန္းမ်ားေပးျခင္း၊စစ္ဘုရင္ငယ္အခ်ိဳ႕ကိုစည္းရံုးသိမ္းသြင္းျခင္းမ်ား
လုပ္ေဆာင္ခဲ့ၾကရာေနာက္ဆံုးတြင္ေတာ့အဆိုပါပညာတတ္လူငယ္မ်ား၏ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္မႈ႕မ်ားေအာင္ျမင္ကာညီညြတ္ေသာ"တို
ကုဂါဝ"ဆန္႔က်င္ေရးအင္အားစုႀကီးကိုဖြဲစည္းႏိုင္ခဲ့သည္။ေနာက္ဆံုးတြင္ေတာ့(၁၈၆၇)ခုႏွစ္တြင္ဂ်ပန္ႏိုင္ငံကိုႏွစ္ေပါင္း၂၆၀ေက်ာ္
(မ်ိဳးဆက္ေပါင္း၁၅ဆက္တိုင္တိုင္)တံခါးပိတ္ဝါဒက်င့္သံုး၍အာဏာရွင္အျဖစ္စစ္အင္အား_အားကိုး၍အုပ္ခ်ဳပ္မင္းမူလာခဲ့ေသာ"တိုကု
ဂါဝ"မ်ိဳးဆက္၏ေနာက္ဆံုးမ်ိဳးဆက္ျဖစ္ေသာ"တိုကုဂါဝယိုရွိႏိုဘု"စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႏွင့္၎၏အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအဖြဲ႕ကိုပညာတတ္လူငယ္မ်ားဦး
ေဆာင္ေသာသာမာန္ျပည္သူမ်ား၏တပ္ဖြဲ႕ႏွင့္ဂ်ပန္ျပည္ေတာင္ပိုင္းမွစစ္ဘုရင္မ်ားစုေပါင္း၍ညီညြတ္စြာတိုက္ခိုက္ဖယ္ရွားႏိုင္ခဲ့ပါ
သည္။ေနာက္ပိုင္းတြင္အာဏာသိမ္းခံရၿပီးေနာက္"တိုကုဂါဝ"သည္ေျမာက္ပိုင္းမွစစ္ဘုရင္ငယ္အခ်ိဳ႕ႏွင့္ပူးေပါင္း၍ျပန္လည္တိုက္
ခိုက္ခဲ့ေသာ္လည္းရံႈးနိမ့္ၿပီးက်န္ရွိေသာသူ၏ဘဝကိုတိုက်ိဳၿမိဳ႕တေနရာတြင္က်ရံႈးေသာအာဏာရွင္တို႔၏ထံုးစံအတိုင္းတိတ္ဆိတ္စြာ
လူမသိသူမသိျဖင့္အဆံုးသတ္ခဲ့ပါသည္။
အာဏာသိမ္းၿပီးေနာက္တြင္ေတာ့အဆိုပါပညာတတ္လူငယ္မ်ားသည္တိုင္းျပည္ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေရးကိုေန႔မအားညမအားမိမိတို႔၏
ဘဝ၊အခ်ိန္မ်ားကိုတိုင္းျပည္အတြက္ႏွစ္ျမဳတ္၍ေစတနာေရွ႕ထားၿပီးေဆာင္ရြက္ၾကပါေလေတာ့သည္။ထိုကဲ့သို႔ေဆာင္ရြက္ရန္မွာအ
ရာအားလံုးသည္လြယ္ကူေခ်ာေမြ႕ခဲ့သည္ေတာ့မဟုတ္ပါ။ပထမဦးဆံုးတိုင္းျပည္ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေစရန္ညီညြတ္ရမည္။ဂ်ပန္တမ်ိဳး
သားလံုးညီညြတ္မွသာအေနာက္ႏိုင္ငံမ်ားကိုယွဥ္ႏိုင္မည္ဟုနားလည္ထားၾကပါသည္။ထို႔ေၾကာင့္ညီညြတ္ေရးတည္ေဆာက္ခဲ့ၾက
သည္။ထို႔ေနာက္ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာအရိုးစြဲအသားက်ေနခဲ့ေသာစစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ား၏အုပ္ခ်ဳပ္စနစ္ႀကီးတစ္ခုလံုးကိုေျပာင္းျပန္လွန္ေျပာင္း
လဲပစ္ဘို႔အလြန္ပင္လိုအပ္ခဲ့ပါသည္။အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ဂ်ပန္ႏိုင္ငံကိုအစဥ္အၿမဲအႏိုင္က်င့္ခဲ့ေသာအေနာက္ႏိုင္ငံမ်ား၏တိုး
တက္မႈ႕ကိုမွီၿပီးတန္းတူညီမွ်ပုခုန္းျခင္းယွဥ္၍ဆက္ဆံႏိုင္ရန္အတြက္အဆိုပါႏိုင္ငံမ်ားမွာကဲ့သို႔ပညာေရး၊တီထြင္မႈ႕ႏွင့္ေလ့လာမႈ႕မ်ား
ကိုအားေပးေသာလြတ္လပ္သည့္လူမႈ႕အဖြဲ႕အစည္းကိုအားေပးသည့္အစိုးရကိုဖြဲ႕စည္းရန္အထူးပင္လိုအပ္ေနပါသည္။မိမိတို႔ဂ်ပန္
လူမ်ိဳးမ်ား၏ေရွးရိုးစြဲစစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္(ရႈိဂြန္)မ်ား၏အုပ္ခ်ဳပ္မႈ႕စနစ္ဟာအလုပ္မျဖစ္ေတာ့ေၾကာင္းသိရွိနားလည္းထားၾကၿပီးျဖစ္ေပသည္။
သို႔ရာတြင္ရႈိဂြန္"တိုကုဂါဝ"ကိုတိုက္ခိုက္ၿပီးအႏိုင္ရသည္အထိအဓိကေဆာင္ရြက္ခဲ့သူမ်ားမွာလည္းရႈိဂြန္ငယ္(စစ္ဘုရင္ငယ္)မ်ား
သာျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္အဆိုပါစစ္ဘုရင္ငယ္မ်ားကိုခ်ဥ္းကပ္၍အနာဂါတ္ဂ်ပန္ႏိုင္ငံေတာ္သစ္ႀကီးႏွင့္ဂ်ပန္လူငယ္မ်ားအက်ိဳးအတြက္
မိမိတို႔၏ရာထူး၊စည္းစိမ္၊ခံစားေနရေသာအခြန္အတုတ္ႏွင့္အာဏာမ်ားကိုစြန္႔လႊတ္၍ဂုဏ္ထူးေဆာင္ဘြဲ႕မ်ားႏွင့္အက်ိဳးခံစားခြင့္အခ်ိဳ႕
ကိုသာရယူေတာ့ပါရန္နားခ်တိုက္တြန္းခဲ့ၾကရပါသည္။အဆိုပါအလုပ္မွာထိုေခတ္ထိုအခါကအလြန္ခက္ခဲ၍အႏၵရာယ္မ်ားလွေပသည္။
အဆင္မသင့္လွ်င္ေခါင္ျဖတ္အသတ္ခံရေကာင္းခံရႏိုင္ပါသည္။သို႔ပါေသာ္လည္းေနာက္ဆံုးတြင္ေတာ့အဆိုပါရႈိဂြန္(စစ္ဘုရင္ငယ္)အ
မ်ားစုမွာအထူးသျဖင့္ေတာင္ပိုင္းမွသူမ်ားသည္အနာဂါတ္ဂ်ပန္ႏိုင္ငံေတာ္သစ္ႀကီးႏွင့္အနာဂါတ္ဂ်ပန္လူငယ္မ်ားအက်ိဳးကိုရည္မွန္း၍မိမိ
တို႔၏ရာထူးစည္းစိမ္မ်ားကိုစြန္႔လႊတ္ရန္လက္ခံသေဘာတူညီခဲ့ၾကပါသည္။အထူးသျဖင့္ရႈိဂြန္"တိုကုဂါဝ"ကိုတြန္းလွန္ခဲ့ရတြင္အဓိကေန
ရာမွပါဝင္တိုက္ခိုက္ခဲ့သည့္ဂ်ပန္ႏိုင္ငံေတာင္ပိုင္းမွဒုတိယစစ္အင္အားအႀကီးမားဆံုးစစ္ဘုရင္ႀကီး"မိုရိတကခ်ိက(Moori_Takachika/
၁၃ဆက္ေျမာက္"မိုရိ"စစ္ဘုရင္မ်ိဳးဆက္)သည္အနာဂါတ္ဂ်ပန္ႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးတိုးတက္ေစရန္ရည္ရြယ္၍စစ္ဘုရင္မ်ားထဲတြင္ပထမဦး
ဆံုးအလြယ္တကူပင္၎၏ရာထူးစည္းစိမ္အာဏာမ်ားကိုစြန့္လႊတ္ၿပီးမိမိ၏ဘဝကိုပညာတတ္လူငယ္မ်ား၏လက္ထဲသို႔ယံုၾကည္စြာ
အပ္ႏွင္းခဲ့ပါသည္။ထို႔ထက္ပင္မကမိမိ၏အရိုက္အရာကိုဆက္ခံမည့္သားေတာ္အိမ္ေရွ႕မင္းသားကိုပါနားခ်ေပးခဲ့သည္မွာအလြန္ပင္
ေလးစားအတုယူဘြယ္ျဖစ္ပါသည္။ဤကဲ့သို႔မိမိ၏အက်ိဳးထက္တိုင္းျပည္၏အက်ိဳးကိုေရွ႕ရႈ႕ခဲ့ေသာစစ္ဘုရင္ႀကီးကိုဂ်ပန္ႏိုင္ငံသူ/သား
အမ်ားစုကႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာခဲ့ေသာ္လည္းယေန႔ထက္တိုင္အမွတ္ရခ်စ္ခင္ေလးစားၾကည္ညိုေနၾကပါသည္။သူတို႔ေတြရာထူးစြန္ခဲ့
ရႀကိဳးနပ္ခဲ့ပါေပသည္။သူတို႔စိတ္ကူးယဥ္ေမွ်ာ္မွန္းခဲ့ၾကသလိုညီညြတ္ခဲ့ၾကေသာေၾကာင့္သာအဆိုပါအက်ိဳးေက်းဇူးမ်ားကိုယေန႔ေခတ္
ဂ်ပန္ႏိုင္ငံသူ/သားမ်ားခံစားေနၾကၿပီမဟုတ္ပါလား။
အကယ္၍သာစစ္ဘုရင္ငယ္မ်ားကမိမိတို႔၏အရိုက္အရာ၊စည္းစိမ္မ်ားကိုမစြန္႔လႊတ္ခဲ့ၾကဘဲကိုယ္က်ိဳးကိုသာၾကည့္၍သူတလူငါတမင္းႏွင့္အ
ကြဲကြဲအျပားျပားအုပ္ခ်ဳပ္ေနခဲ့ပါကယေန႔ထက္တိုင္ဂ်ပန္ႏိုုင္ငံဟာဆင္းရဲတြင္းထဲကေနမတက္ႏိုင္ဘဲရွိေနမွာဧကန္မလြဲပါပင္။စစ္ဘုရင္ငယ္
မ်ားကမိမိတို႔၏ရာထူးအာဏာမ်ားကိုစြန္႔လႊတ္၍အနာဂါတ္ႏိုင္ငံေတာ္တိုးတက္ေရးအတြက္ညီညီညြတ္ႏွင့္ပူးေပါင္ေဆာင္ရြက္အားထုတ္ခဲ့
ၾကပါသည္။ပညာတတ္လူငယ္မ်ားကလည္းညီညီညြတ္ညြတ္ျဖင့္ဦးေဆာင္၍ဂ်ပန္ႏိုင္ငံေတာ္သစ္ႀကီး၏အစိုးရအဖြဲ႕ကိုအေနာက္ႏိုင္ငံအစိုး
ရမ်ားကဲ့သို႔အတုယူဖြဲစည္းၿပီးဂ်ပန္လူငယ္မ်ားကိုႏိုင္ငံရပ္ျခားသို႔ပညာေတာ္သင္မ်ား(စစ္ပညာ၊အင္ဂ်င္နီယာ၊ေဆးပညာ)အစရွိသည္တို႔အ
တြက္ေစလႊတ္ပါေလသည္။အထူးသျဖင့္အေမရိကန္၊အဂၤလိပ္၊ဂ်ာမဏီ၊ေဟာ္လန္၊ျပင္သစ္ႏိုင္ငံမ်ားျဖစ္ခဲ့ပါသည္။ထိုျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး
ေခတ္ကိုဂ်ပန္ႏိုင္ငံတြင္ေမဂ်ီျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးေခတ္(Meiji_Restoration)ဟုေခၚတြင္ၾကပါသည္။ဤကဲ့သို႔အားႀကိဳးမာန္တက္ဂ်ပန္လူ
ငယ္မ်ားႀကိဳးစားခဲ့ေသာေၾကာင့္လည္း၁၈၉၄ခုႏွစ္တြင္ဂ်ပန္သည္စီးပြါးေရးဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္လာၿပီးႏိုင္ငံကခ်မ္းသာၾကြယ္ဝလာသည္။တိုင္း
ျပည္ခ်မ္းသာလာေသာေၾကာင့္တီထြင္မႈ႔မ်ားတိုးတက္ေပၚေပါက္လာသည္။အက်ိဳးဆက္အေနႏွင့္ႏိုင္ငံ၏စစ္အင္အားသည္အဆမတန္တိုး
တက္ႀကီးမားလာၿပီးအိမ္နီးခ်င္းသူ႔ထက္အဆမတန္က်ယ္ေသာတရုတ္ႏိုင္ငံကိုဝင္ေရာက္တိုက္ခိုက္ေအာင္ႏိုင္သည္အထိျဖစ္လာခဲ့ပါသည္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံသည္လည္းအလားသ႑ာန္တူလွပါသည္။အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာကၽြန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံမွာကအဆိုပါဂ်ပန္လူငယ္မ်ားကဲ့
သို႔ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္သစ္ႀကီးအျဖစ္ျပန္လည္တည္ေဆာက္ရန္အရည္အခ်င္းေရာအားအင္ပါျပည့္စံုေနေသာေခၚင္းေဆာင္ေကာင္းတစ္
ေယာက္အဆင္သင့္ရွိေနၿပီးပါၿပီ။ျမန္မာႏိုင္ငံသူ/သားအမ်ားစုႀကီးကလည္းယံုၾကည္စြာႏွင့္သူမကိုယံုၾကည္ေထာက္ခံခဲ့ၾကသည္မွာအမ်ား
အသိပင္ျဖစ္ေပသည္။သူမကေတာ့လူထုေခါင္းေဆာင္ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ပင္ျဖစ္ပါသည္။က်န္သူမ်ားကသူမေနာက္ကေနယံုၾကည္
စြာျဖင့္တေသြမတိမ္းလိုက္၍အေကာင္အထည္ေဖၚၾကရံုသာရွိပါသည္။ယေန႔ေခတ္ႀကီးတြင္ေခါင္းျဖတ္အသတ္ခံရမည့္အႏၵရာယ္လည္းမ
ရွိပါ။ဘာေၾကာင့္မလုပ္ႏိုင္ၾကပါသလဲ။ကိုယ့္အက်ိဳးစီးပြါးတစ္ခုထဲအတြက္၊ကိုယ့္လူမ်ိဳးစုတစ္စုကေလးရဲ႕အက်ိဳးစီးပြါးတစ္ခုထဲအတြက္ကိုဘဲ
ေရွ႕တန္းတင္လာၾကရင္ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံဘယ္လိုလုပ္ၿပီးဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ႏိုင္ေတာ့မွာလဲ။ဂ်ပန္လူမ်ိဳးစစ္ဘုရင္မ်ား၏တိုင္းျပည္အတြက္မိမိ
တို႔၏ကိုယ္က်ိဳးကိုစြန္႔လႊတ္အနစ္နာခံခဲ့သည္မ်ားႏွင့္ႏႈိင္းယွဥ္လွ်င္ကၽြန္ေတာ္တို႔ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားကိုယ္စားအလြန္ပင္ရွက္ရြ႕ံဘြယ္ေကာင္းမိ
ပါသည္။အေျပာဘဲရွိၿပီးလက္ေတြ႕မပါေသာလူမ်ိဳးမ်ားဟုကမၻာ့အလယ္တြင္မ်က္ႏွာငယ္ရေပမည္။ဂ်ပန္စစ္ဘုရင္မ်ား၏လုပ္ေဆာင္ခ်က္
မ်ားကိုျမန္မာႏိုင္ငံမွတိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးစုေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္စစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားအေနႏွင့္ႏိုင္ငံေတာ္သစ္ႀကီးႏွင့္အနာဂါတ္ျမန္မာလူ
ငယ္မ်ား၏အက်ိဳးကိုေမွ်ာ္ကိုး၍အတုယူလိုက္နာႏိုင္ၾကပါေစဟုဆုေတာင္မိပါသည္။ဂ်ပန္လူမ်ိဳးမ်ားကဲ့သို႔အစကေနစတင္ရန္လဲမလိုပါ။
ေရွးရိုးစြဲအလြန္ျပင္းထန္ေသာ၊အေျပာင္းအလဲတခုကိုလက္သင့္ခံဘို႔အလြန္ပင္ခဲယဥ္းလွေသာဂ်ပန္လူမ်ိဳးမ်ားပင္သူတို႔ႏိုင္ငံ၏အနာဂါတ္
ေကာင္းစားဘို႔အတြက္သူတို႔၏စည္းစိမ္၊အာဏာမ်ားကိုစြန္႔၍တက္ညီလက္ညီႏိုင္ငံ၏အေျပာင္းအလဲကိုလက္သင့္ခံကာဝိုင္းဝန္းကူညီႀကိဳး
စားႏိုင္ခဲ့ရာစာေရးသူတို႔၏ျမန္မာလူမ်ိဳးစစ္စစ္မ်ားကအမ်ိဳးသားႏိုင္ငံေရးတို႔၊ႏိုင္ငံအတြက္တို႔၊ျပည္သူအတြက္တို႔စသည္ျဖင့္လူၾကားေကာင္း
ေအာင္ေအာ္ေနမည့္အစားလက္ေတြ႕က်က်အမွန္တကယ္တိုင္းျပည္ကိုခ်စ္ျပၿပီးျပန္လည္ထူေထာင္ဘို႔အတြက္ညီညြတ္စြာအမ်ားႏွင့္ပူး
ေပါင္္းၿပီးမလုပ္ႏိုင္စရာမရွိၾကဘူးလား။ထိုကဲ့သို႔မညီညြတ္ဘဲရခိုင္ကလည္းမိမိတို႔ရခိုင္လူမ်ိဳးအတြက္ဘဲစဥ္းစားၿပီးႀကိဳးစားမယ္၊ကခ်င္က
လည္းကခ်င္ေတြအတြက္ဘဲလုပ္မယ္က်န္တဲ့လူေတြအတြက္ငါတို႔နဲ႔မဆိုင္ဆိုၿပီးစသည္ျဖင့္အကြဲကြဲအျပားျပားျဖစ္ေနလွ်င္ညီညြတ္မႈ႕ၿပိဳ
ကြဲၿပီးဒီႏိုင္ငံႀကီးဘယ္လိုလုပ္ၿပီးတိုးတက္ေတာ့မွာလဲ။အထက္မွစာေရးသူတင္ျပခဲ့သည့္ဂ်ပန္ႏိုင္ငံ၏သမိုင္းကိုနမူနာယူၿပီးစဥ္းစားအတု
ယူၾကည့္ၾကေစလိုပါသည္။
ေနာက္ထပ္ညီညြတ္မႈ႕ႏွင့္ပတ္သက္ၿပီးတင္ျပရလွ်င္တရုတ္ႏိုင္ငံသည္၁၉၃၇မတိုင္မွီအထိႏိုင္ငံတဝွမ္းစစ္ဘုရင္မ်ားကအသီးသီးသူတလူ
ငါတမင္းခြဲခ်မ္းအုပ္ခ်ဳပ္ၾကလွ်က္ရွိခဲ့ပါသည္။ထိုကဲ့သိုညီညြတ္မႈ႔မရွိခဲ့တဲ့အႀကိဳးဆက္ကေတာ့မိမိတို႔ႏိုင္ငံထက္အမတန္ေသးငယ္ေသာ
ကၽြန္းႏိုင္ငံငယ္ကေလးျဖစ္ေသာဂ်ပန္ႏိုင္င၏အႀကိမ္ႀကိမ္ဝင္ေရာက္က်ဴးေက်ာ္တိုက္ခိုက္ခဲ့ျခင္းခံခဲ့ရေလသည္။အႀကိမ္တိုင္လိုလိုတရုတ္တို႔
စစ္ရံႈး၍မိမိတို႔၏နယ္ေျမမ်ားကိုက်ဴးေက်ာ္သူဂ်ပန္တို႔လက္ထဲထိုးအပ္ခဲ့ရေလသည္။အဆိုးဆံုးကေတာ့၁၉၃၇ခုႏွစ္ဂ်ပန္၏က်ဴးေက်ာ္မႈ႕တြင္တ
ရုတ္ျပည္ထက္ဝက္နီးပါးဂ်ပန္တို႔၏လက္ေအာက္ကိုေရာက္ရွိသြားခဲ့ေလသည္။တရုတ္ျပည္နန္ကင္းတစ္ၿမိဳ႕ထဲတရုတ္လူမ်ိဳးလူ၄၀၀၀၀ခန္႔
ရက္ရက္စက္စက္အသတ္ခံခဲ့ရေလသည္မွာသမိုင္းတြင္ရစ္ခဲ့ေလသည္။ေနာက္ပိုင္းတြင္မွတရုတ္လူမ်ိဳးမ်ားစည္းလံုညီညြတ္လာၿပီးစုေပါင္း
၍ဂ်ပန္ကိုျပန္လည္တြန္းလွန္ခုခံၾကမွယေန႔ေခတ္တရုတ္ႏိုင္ငံအျဖစ္သိုေရာက္ရွိခဲ့ရေလသည္။
စာေရးသူတို႔သည္လမ္းခုလပ္တြင္ေရာက္ရွိေနပါၿပီ။အနာဂါတ္တိုးတက္ေသာႏိုင္ငံေတာ္သစ္ႀကီးျဖစ္ရန္သိပ္မေဝးေတာ့ပါ။ညီညီညြတ္
ညြတ္ႏွင့္ကိုယ္က်ိဳးမဖက္ဘဲ၊မိမိလူမ်ိဳးစုအတြက္ဘဲမၾကည့္ဘဲက်န္တႏိုင္ငံလံုးအက်ိဳးကိုၾကည့္ၿပီးႀကိဳးစားၾကေစလိုပါသည္။မွန္၏မမွန္၏ေသ
ေသခ်ာခ်ာစဥ္းစားဆင္ျခင္ၾကေစျခင္ပါသည္ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေခါင္းေဆာင္ဟုသတ္မွတ္ထားၾကေသာလူႀကီးမင္းမ်ားႏွင့္အာဏာရွင္စစ္ေခါင္း
ေဆာင္မ်ားခင္ဗ်ာ။ျပည္သူအမ်ားစုႀကီးကအနာဂါတ္ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္သစ္ႀကီးကိုအလြန္ပင္လိုလားေတာင့္တလွ်က္ရွိၾကပါသည္။ဂဠဳန္ငေစာ
ဟာအမ်ိဳးသားေခါင္းေဆာင္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကိုတင္လုပ္ႀကံခဲ့တာမဟုတ္ပါ၊ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေတာ့မည့္အနာဂါတ္ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးကို
ပါလုပ္ႀကံခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ထို႔ေၾကာင့္ဂဠဳန္ငေစာကေတာ့၎၏ျပစ္ဒဏ္ကိုခံယူၿပီးလူ႔ဘဝထဲကေနေစာစီးစြာအၿပီးအတိုင္ထြက္ခြါသြားခဲ့ရ
ေပမယ့္က်န္ရစ္ခဲ့ေသာအျပစ္မဲ့သည့္သူ႔သားသမီးေျမးျမစ္တီကၽြတ္သားစဥ္ေျမးဆက္လူၾကားထဲမွာေခါင္းမေဖၚဝံ့ရွာၾကေတာ့တဲ့အေမြအႏွစ္
မ်ိဳးကိုထားရစ္ခဲ့ေလသည္။ထိုကဲ့သို႔မေကာင္းေသာအေမြအႏွစ္မ်ိဳးမ်ားကိုမိမိတို႔၏အျပစ္မဲ့ေသာသားစဥ္ေျမးဆက္ပါမကမိမိတို႔၏လူမ်ိဳးစုမ်ား
အတြက္ပါခ်န္မထားရစ္ခဲ့ရေလေအာင္ဥာဏ္ပညာ၊သတိတရားႏွင့္ဆင္ျခင္ၾကကာအနာဂါတ္ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္သစ္ႀကီးကိုရခိုင္၊ကခ်င္၊ခ်င္း
စသည္ျဖင့္လူမ်ိဳးစုကြက္ကြက္ကေလးကိုဘဲမစဥ္းစားဘဲဘာကိုဘဲလုပ္လုပ္ျမန္မာတမ်ိဳးသားလံုးအတြက္ႏိုင္ငံေတာ္ကိုအမွန္တကယ္ခ်စ္
ျမတ္ႏိူးစိတ္ျဖင့္စဥ္းစားၿပီးညီညီညြတ္ညြတ္ဝိုင္းဝန္းတည္ေဆာက္ႏိုင္ၾကပါေစဟုဆႏၵျပဳဆုေတာင္းလိုက္ရပါသည္။
ေလးစားစြာျဖင့္---Mgburmese
မွတ္ခ်က္***စာရႈ႕သူမ်ားစိတ္ဝင္စားမည္ဆိုပါကဂ်ပန္ႏိုင္ငံ၏Meiji_Restorationကာလအေၾကာင္းကိုပိုမို၍အလြယ္တကူေလ့လာႏိုင္ေစ
ရန္ေအာက္တြင္ဂ်ပန္သမိုင္းေထာက္အထားReferencesလင့္မ်ားကိုထည့္ေပးထားပါသည္။
REF:
http://aboutjapan.japansociety.org/content.cfm/the_meiji_restoration_era_1868-1889
https://en.wikipedia.org/wiki/Meiji_Restoration
https://en.wikipedia.org/wiki/Boshin_War
https://en.wikipedia.org/wiki/M%C5%8Dri_Takachika
https://en.wikipedia.org/wiki/Japan
https://en.wikipedia.org/wiki/Saig%C5%8D_Takamori
https://en.wikipedia.org/wiki/Kido_Takayoshi
https://en.wikipedia.org/wiki/Second_Sino-Japanese_War
Gordon, Andrew (2003). A Modern History of Japan. New York: Oxford. ISBN 0-19-511060-9.
Jansen, Marius B. (1999). The Cambridge History of Japan Volume 5: The Nineteenth Century, Chapter 5, "The Meiji Restoration". Cambridge. ISBN 0-521-65728-8. Rate this posting:
{[['
']]}
']]}
No comments:
Post a Comment