ယၡဳရက္ပိုင္းေတြမွာၿငိမ္းခ်မ္းေရးစကားသံမ်ားကိုသတင္းမ်ားမွာတြင္တြင္က်ယ္က်ယ္ႀကီးကိုၾကားေနရပါသည္။လူအမ်ားပါးစပ္
ဖ်ားမ်ားမွလည္းဘယ္ေနရာကိုဘဲသြားသြားေနရာတိုင္းတြင္ၾကားေနရပါသည္။တကယ့္လက္ေတြ႕တြင္လည္းႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရ
ကဦးေဆာင္၍တျပည္လံုးၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးပြဲမ်ားကိုတိုင္းျပည္ဘ႑ာအေျမာက္အမ်ားအသံုးျပဳ၍အႀကီးအက်ယ္ျပဳလုပ္ကာ
ၿခိမ့္ၿခိမ့္သဲက်င္းပေနပါသည္။ထိုကဲ့သို႔တျပည္လံုးၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ေဆြးေႏြးပြဲမ်ားကိုက်င္းပေနရျခင္း၏အေၾကာင္းရင္းမွာတ
ျပည္လံုးၿငိမ္းခ်မ္းမွတိုင္းျပည္ကဘက္စံုဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္မည္ဆိုသည့္အခ်က္ကိုလက္ရွိစစ္အစိုးရႏွင့္အာဏာရွင္စစ္ဗိုလ္မ်ားအေန
ႏွင့္အေနႏွင့္ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာကိုအက်ိဳးမဲ့စြာၿဖံဳးတီးခဲ့ၿပီးေနာက္တြင္မွနားလည္သေဘာေပါက္လက္ခံလာၾကေသာေၾကာင့္ျဖစ္ေပ
သည္။သို႔ပါေသာ္လည္းအဆိုပါေဆြးေႏြးပြဲမ်ားတြင္ပါဝင္ေဆြးေႏြးသူမ်ားႏွင့္ဦးေဆာင္က်င္းပသူမ်ားကိုယ္တိုင္ကတိုင္းျပည္(သို႔)
ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္သစ္ႀကီးအတြက္အမွန္တကယ္ေစတနာမွန္ျဖင့္ပါဝင္ေဆြးေႏြးေနျခင္းမဟုတ္ဘဲမိမိတို႔၏ကိုယ္က်ိဳးမ်ား၊မိမိတို႔
အဖြဲ႕အစည္းအက်ိဳးမ်ား၊မိမိတို႔လူမ်ိဳးစုမ်ား၏အက်ိဳးစီပြါးမ်ားကိုသာေရွ႕တန္းတင္၍ေဆြးေႏြးေနၾကပါလွ်င္ဆင္းရဲလွသည့္ႏိုင္ငံ၏
ရွိစုမဲ့စုတိုင္းျပည္ဘ႑ာမ်ားကိုၿဖံဳးတီးေနျခင္းသာမကျပန္လည္၍အစားထိုးလို႔မရေတာ့ေသာအခ်ိန္မ်ားကိုပါအဆင္ျခင္မဲ့စြာၿဖံုးတီး
ေနသည္ႏွင့္သာတူေနပါေတာ့သည္။အလားတူဟန္ျပေဆြးေႏြးပြဲမ်ားကိုျမန္မာႏိုင္ငံ၏အတိတ္သမိုင္းတြင္အၾကိမ္ၾကိမ္က်င္းပခဲ့ၾက
သည္မွာအမ်ားအသိပင္ျဖစ္ပါသည္။အထူးသျဖင့္စစ္အာဏာရွင္ေဟာင္းေနဝင္းလက္ထက္ကေတာတြင္းေရာက္ေနၾကေသာ
အဖြဲ႕အစည္းမ်ားႏွင့္ဟန္ျပေဆြးေႏြးေပြဲမ်ားကိုက်င္းပၿပီးကမၻာကိုလိမ္လည္ခဲ့သည္မွာအၾကိမ္ၾကိမ္ပင္။ထို႔ေၾကာင့္လည္းလူထု
ေခါင္းေဆာင္ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကအဆိုပါေဆြးေႏြးပြဲမ်ားကိုစိတ္ဝင္စားဟန္ျပသခဲ့ျခင္းမရွိျဖစ္ဟန္တူပါသည္။
ထို႔ထက္မကအခ်ိဳ႕ေသာလူမ်ိဳးစုမ်ားကလည္းဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ေနရာမွမရရင္အျခားအဖြဲ႕ႏွင့္မပူးေပါင္းႏိုင္ဘူး။အတိုက္အခံ
အေနႏွင့္ဘဲရပ္တည္မယ္ဟုေအာ္ေနေသာေၾကာင့္အဆိုပါလူမ်ိဳးစုအဖြဲ႕မ်ား၊စစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားအေနႏွင့္တိုင္းျပည္အက်ိဳး၊မိမိလူ
မ်ိဳးစုအက်ိဳး၊အမ်ိဳးသားႏိုင္ငံေရးစသည္တို႔ကိုလုပ္ပါမည္ဟုလက္သီးလက္ေမာင္းတန္းၿပီးဆင္ဖမ္းမယ္က်ားဖမ္းမယ္ဟုအေျပာေကာင္း
ေကာင္းႏွင့္လူပိန္းမ်ားသေဘာက်ေအာင္ေအာ္ေနသူမ်ား၏တကယ္တန္းတိုင္းျပည္အက်ိဳးအတြက္ေဆာင္ရြက္မည့္ရပ္တည္ခ်က္မ်ား
ဟာစဥ္းစားစရာျဖစ္ေပၚလာပါသည္။မိမိလူမ်ိဳးစုကေလးတစ္စုအတြက္(သို႔)အဖြဲ႕အစည္းအတြက္ကိုဘဲဦးတည္လုပ္ေဆာင္မွာလား။
သို႔တည္းမဟုတ္တႏိုင္ငံလံုးအက်ိဳးအတြက္လုပ္မွာလားဆိုေသာအေတြးကစာေရးသူ၏ေခါင္းထဲဝင္လာပါသည္။တႏိုင္ငံလံုးမေကာင္း
ဘဲ၊မတိုးတက္ဘဲႏွင့္ေတာ့မိမိတို႔၏လူမ်ိဳးစုကေလးကြက္ကြက္ကေလးဘဲဘယ္နည္းႏွင့္မွမေကာင္းႏိုင္၊မတိုးတက္ႏိုင္ပါ။အလြန္က်ဥ္း
ေျမာင္းေသာလူမ်ိဳးေရးအျမင္၊အဖြဲ႕အစည္းအျမင္မ်ားကိုအသီးသီးေရွ႕တန္းတင္လာၾကလွ်င္စာေရးသူတို႔၏ႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးသည္ဘယ္
ေတာ့မွဖြံ႕ၿဖိဳးွတိုးတက္ေသာႏိုင္ငံအျဖစ္သို႔မေရာက္ဘဲဆင္းရဲၿမဲဆင္းရဲၿပီးစစ္အာဏာရွင္မ်ား၏အုပ္ခ်ဳပ္မႈ႕လက္ေအာက္မွလြတ္ေျမာက္
မည္မဟုတ္ေတာ့ပါ။
၎ျဖစ္ရပ္မ်ားႏွင့္ဆက္စပ္၍စာေရးသူအေနႏွင့္ယၡဳအခ်ိန္တြင္အာရွမွာသာမကကမၻာမွာပါလြန္စြာမွတိုးတက္ခ်မ္းသာေနၿပီး၎လူမ်ိဳး
မ်ားကိုတကမၻာလံုးနည္းပါကအထင္ႀကီးအတုယူေနၾကရေသာဂ်ပန္ႏိုင္ငံ၏၁၈၆၀ျပည့္လြန္ႏွစ္မ်ားကျဖစ္အပ်က္မ်ားႏွင့္လြန္စြာမွဆင္
တူေနေၾကာင္းသတိထားမိေသာေၾကာင့္အဆိုပါဂ်ပန္ႏိုင္ငံ၏သမိုင္းေၾကာင္းထဲမွအေရးပါေသာအေၾကာင္းရင္းအနည္းငယ္ကိုမသိ
ေသးသူမ်ားအားျပန္လည္၍ေဝမွ်လိုက္ရပါသည္။
ယေန႔မ်က္ေမွာက္ေခတ္တြင္ကမၻာ့အတိုးတက္ဆံုးႏွင့္အခ်မ္းသာဆံုးၿမီရွင္ႏိုင္ငံကိုျပပါဆိုလွ်င္မည္သူမဆိုဂ်ပန္ႏိုင္ငံကိုဘဲလက္
ညိွးထိုးျပၾကပါလိမ့္မည္။ဂ်ပန္ႏိုင္ငံသည္ကၽြန္းေသးေသးေလးမ်ားႏွင့္အဓိကကၽြန္းမႀကီးေလးခုတို႔စုေပါင္းဖြဲ႕စည္းထားေသာသမုဒၵရာ
ထဲမွကၽြန္းစုႏိုင္ငံငယ္ေလးမွ်သာျဖစ္ပါသည္။ဧရိယာစတုရန္းမိုင္းေပါင္း၁၄၅၉၂၅မိုင္မွ်သာရွိ၍ဧရိယာစတုရန္းမိုင္စုစုေပါင္း
၂၆၁၂၂၇မိုင္ရွိေသာစာေရးသူတို႔ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ထက္ဝက္ေက်ာ္မွ်သာရွိေသာကၽြန္းႏိုင္ငံေလးသာျဖစ္ၿပီးရာသီဥတုမွာလြန္စြာၾကမ္း
တမ္းဆိုးရြားလွပါသည္။အထူးသျဖင့္ဂ်ပန္ႏိုင္ငံ၏ေျမာက္ပိုင္းေဒသမ်ားသည္ေဆာင္းရာသီတြင္လြန္စြာမွေအးလွေသာေၾကာင့္ယၡင္က
ဘာမွ်စိုက္ပ်ိဳးလို႔မရခဲ့ပါ။တႏွစ္လွ်င္၆လေလာက္ဆီႏွင္းမ်ားဖံုးလႊမ္းေနတတ္ပါသည္။သဘာဝသယံဇာတကလည္းအလြန္ဆင္းရဲ
ပါသည္။ဆင္းရဲလြန္းလွ၍ဆန္ကိုေတာင္ခ်က္မစားႏိုင္ဘဲမံုလာဥႏွင့္စပါးခြံ/ဖြဲကဲ့သို႔အရာမ်ားကိုႀကိဳခ်က္၍စားေသာက္ခဲ့ၾကရပါသည္။
အထူးသျဖင့္ေျမာက္ပိုင္းမွာပါ။ယေန႔ေခတ္တြင္ေတာ့ဂ်ပန္ျပည္ေျမာက္ပိုင္းမွထြက္ေသာဆန္သည္ကမၻာ့အေကာင္းဆံုးတန္းဝင္ျဖစ္
ေနပါၿပီ။
ကုန္းေျမေပၚတြင္သဘာဝသယံဇာတပစၥည္းဘာမွ်မယ္မယ္ရရမထြက္ရွိပါ။ေရထြက္ကစၥည္းေလာက္သာရွိခဲ့ပါသည္။ဒီလိုကၽြန္းႏိုင္ငံ
ငယ္ေလးကကမၻာမွာအတိုးတက္ဆံုးႏွင့္အႀကီးဆံုးၿမီရွင္ႏိုင္ငံဘာေၾကာင့္ျဖစ္ေနရပါသနည္း။ထိုႏိုင္ငံမွလူမ်ိဳးမ်ား၏ေခါင္းသည္အျခား
ကမၻာမွလူမ်ားထက္ေခါင္းတလံုးစာပို၍ႀကီးေနလို႔လား။စဥ္းစားစရာျဖစ္ေနပါသည္။သူတို႔ကအျခားလူမ်ိဳးမ်ားထက္ဥာဏ္ပညာထက္
ျမက္ၾကလို႔လား။
အဆိုပါဂ်ပန္လူမ်ိဳးမ်ားသည္အမဲသားကိုစားလို႔ရသည့္အရာမွန္း၁၉၀၀ျပည့္ႏွစ္မ်ားတဝိုက္တြင္မွသိရွိနားလည္လာၾကပါသည္။
ထိုႏွစ္မတိုင္မွီကဂ်ပန္လူမ်ိဳးမ်ားသည္ဆန္၊ပင္လယ္စာမ်ားႏွင့္အသီးအရြက္မ်ားကိုသာလူသားတို႔အတြက္အဓိကစားစရာမ်ားအျဖစ္
သိရွိထားၾကပါသည္။ယေန႔ေခတ္တြင္ေတာ့ဂ်ပန္ႏိုင္ငံကိုေဘးမွထြက္ရွိေသာအမဲသားသည့္ကမၻာေစ်းအႀကီးဆံုးတန္းဝင္စားေသာက္
ကုန္ျဖစ္ေနပါၿပီ။ဘာေၾကာင့္အခုလိုတိုးတက္ၿပီးခ်မ္းသာလာရသနည္းဆိုလွ်င္၁၈၆၇ခုေနာက္ပိုင္းႏွစ္မ်ားကစၿပီးဂ်ပန္ႏိုင္ငံကိုတံခါးဖြင့္
ေအာက္ေျခသိမ္းျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးမ်ားလုပ္ခဲ့ေသာေခါင္းေဆာင္မ်ား၏တိုင္းျပည္အတြက္ေစတနာပါၿပီးအနာဂါတ္ဂ်ပန္ႏိုင္ငံေတာ္
သစ္ႀကီးႏွင့္လူငယ္မ်ိဳးဆက္သစ္မ်ားအတြက္အနစ္နာခံကာအုတ္ျမစ္ခ်အပင္ပမ္းခံ၍ညီညီညြတ္ညြတ္တည္ေဆာက္ႏိုင္ခဲ့ေသာေၾကာင့္
သာျဖစ္ပါေတာ့သည္။
၁၈၆၇ခုႏွစ္အထိေခတ္အဆက္ဆက္ဂ်ပန္ႏိုင္ငံကိုအုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့သူမ်ားကတိုင္းျပည္ကိုတံခါးပိတ္ဝါဒက်င့္သံုးခဲ့ၾကေပသည္။ထို႔ေၾကာင့္လည္း
ဂ်ပန္ႏိုင္ငံသည္အဆိုပါႏွစ္မ်ားတြင္အလြန္ပင္ဆင္းရဲလွပါသည္။။တိုင္းျပည္၏ဦးေသွ်ာင္မွာအင္ပိုင္ယာ(ဘုရင္)ျဖစ္ေသာ္လည္းဆာမူရိုင္း
မ်ိဳးရိုး(စစ္သည္)မွဆင္းသက္လာသူရႈိဂြန္(ဗိုလ္ခ်ဳပ္)မ်ားကသာတိုင္းျပည္ကိုႀကိဳးကိုင္ခ်ယ္လွယ္အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့ၾကပါသည္။အင္ပိုင္ယာ(ဘုရင္)
ကေတာ့တိုင္းျပည္၏အထြတ္အထိပ္အျဖစ္ရိုေသေလးစားသမႈ႕သာထားရွိခဲ့ၾကပါသည္။ထိုေခတ္ထိုအခ်ိန္ကဂ်ပန္ႏိုင္ငံအႏွံ႔တြင္စစ္ဘုရင္
ငယ္မ်ား(War_Lord)ကအသီးသီးသူ႕နယ္ကိုယ့္နယ္ဟူ၍နယ္ပယ္ခြဲျခမ္း၍အုပ္ခ်ဳပ္လွ်က္ရွိပါသည္။ျမန္မာ့သမိုင္းမွာဆိုလွ်င္ေတာ့နယ္စား
(သို႔)ဘုရင္ငယ္မ်ားႏွင့္အလားတူပင္။သူတို႔အျခင္းျခင္းလဲစစ္တိုက္၍ႏိုင္သူကရံႈးသူ၏နယ္ေျမကိုသိမ္းယူကာမယ္ေျမခ်ဲ႕ထြင္ေလ့ရွိၾကပါ
သည္။အဆိုပါစစ္ဘုရင္မ်ား(Shogun)ထဲတြင္အင္အားအေတာင့္ဆံုးကေတာ့"တိုကုဂါဝ(Tokugawa)မ်ိဳးရိုးမွဆင္းသက္လာေသာသူမ်ား
ျဖစ္ပါသည္။"Tokugawa"မ်ိဳးဆက္သည္္စစ္အင္အားႀကီးမားခဲ့ေသာေၾကာင့္ဂ်ပန္ႏိုင္ငံကိုမ်ိဳးဆက္ေပါင္၁၅ဆက္တိုင္ေအာင္(၁၆၀၃-၁၈၆၇)
အုပ္ခ်ဳပ္လာခဲ့ရာေနာက္ဆံုး၁၅ဆက္ေျမာက္သည္"တိုကုဂါဝယိုရွိႏိုဘု(Tokugawa_Yoshinobu)ျဖစ္ပါသည္။၎မ်ိဳးဆက္သည္ဂ်ပန္ကို
(၁၆၀၃)ခုႏွစ္မွစတင္ကာတံခါးပိတ္ဝါဒက်င့္သံုးခဲ့ေလသည္။
"Tokugawa"ဟုအမည္ရေသာအဆိုပါစစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္(ရႈိဂြန္)မ်ိဳးဆက္ကအင္အားအႀကီးဆံုးျဖစ္ေသာေၾကာင့္ဘုရင္(အင္ပိုင္ယာ)ကိုတိုက္ရိုက္
ေလွ်ာက္တင္ႏိုင္ၿပီးဂ်ပန္တႏိုင္ငံလံုးကိုအုပ္ခ်ဳပ္ထားႏိုင္ပါသည္။ထို႔ေၾကာင့္ဂ်ပန္ႏိုင္ငံတြင္အဆိုပါ"Tokugawa"မ်ိဳးရိုးကအုပ္ခ်ဳပ္ေသာေခတ္
ကို"တိုခုဂါဝေခတ္(Tokugawa_Period)ဟုေခၚတြင္ပါသည္။ၿမိဳ႔ေတာ္ကိုလဲ"ေအဒို(ယၡဳTokyo)ဟုသတ္မွတ္၍"ေအဒိုးေခတ္(Edo_Era)ဟု
ေခၚတြင္ခဲ့ပါသည္။က်န္ရႈိဂြန္(သို႔)စစ္ဘုရင္ငယ္မ်ားကေတာ့"တိုကုဂါဝ"ကိုအခြန္ဆက္သၾကရၿပီး"တိုကုဂါဝ"၏အုပ္ခ်ဳပ္မႈ႔ေအာက္တြင္ေနၾက
ရပါသည္။ကမၻာေပၚရွိမည္သည့္လူမ်ိဳးတြင္မဆိုေကာင္းေသာအက်င့္စရိုက္ႏွင့္မေကာင္းေသာအက်င့္စရိုက္ဟူ၍ဒြန္တြဲ၍ရွိၾကပါသည္။ထိုနည္း
တူစြာဂ်ပန္လူမ်ိဳးမ်ားတြင္လည္းအေကာင္းႏွင့္အဆိုးဒြန္တြဲ၍ရွိေနပါသည္။စာေရးသူအေနႏွင့္ဂ်ပန္လူမ်ိဳးမ်ားကိုအလြန္အကၽြံအေကာင္းကိုဘဲ
မျမင္သလိုအဆိုးကိုခ်ည္းဘဲလည္းမျမင္ပါ။
ဤေနရာတြင္စာေရးသူအေနႏွင့္ဂ်ပန္လူမ်ိဳးမ်ား၏အက်င့္စရိုက္အခ်ိဳ႕ကိုတင္ျပလိုပါသည္။ဂ်ပန္လူမ်ိဳးမ်ားသည္ေရွးရိုးစြဲအလြန္ျပင္းထန္
ပါသည္။အေျပာင္းအလဲတစ္ခုကိုလက္ခံဖို႔အလြန္ပင္ခဲယဥ္းၾကပါသည္။အထူးသျဖင့္စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္(ရႈိဂြန္)မ်ားကပို၍ဆိုးပါသည္။သို႔ေပမယ့္
သူတို႔အလိုရွိရာ(သို႔)ရည္မွန္းခ်က္တစ္ခုကိုရဖို႔အတြက္ဆိုလွ်င္ေတာ့အလြန္ပင္ဇြဲလံုးလႀကီးမားစြာပင္ရရွိေအာင္ျမင္ရန္ေဆာင္ရြက္တတ္ၾက
ပါသည္။လိုအပ္လွ်င္မိမိတို႔၏အသက္ကိုပင္စြန္႔လြတ္ရန္ဝန္မေလးၾကပါ။စာေရးသူအထင္ဂ်ပန္ႏိုင္ငံ၏ၾကမ္းတမ္းလွေသာရာသီဥတုကဂ်ပန္
လူမ်ိဳးမ်ားကိုထိုကဲ့သို႔ဇြဲလံုးလေကာင္းေအာင္ပံုသြင္းေပးလိုက္သည္ဟုထင္ျမင္မိပါသည္။
ေခတ္အဆက္ဆက္ဂ်ပန္ႏိုင္ငံကိုအုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့ေသာစစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္(ရႈိဂြန္)မ်ားသည္ဂ်ပန္ႏိုင္ငံကိုျပည္ပႏိုင္ငံသားမ်ားအားဝင္ထြက္ခြင့္ကိုပိတ္ပင္
ထားခဲ့ပါသည္။ျပည္တြင္းမွဂ်ပန္လူမ်ိဳးမ်ားလဲျပည္ပႏိုင္ငံမ်ားသို႔သြားေရာက္ခြင့္ပိတ္ပင္ထားခဲ့ပါသည္။သြားေရာက္သည္ကိုသိရွိခဲ့ပါကျပင္း
ထန္ေသာျပစ္ဒဏ္မ်ားကိုခ်မွတ္ေလ့ရွိပါသည္။ျပင္ပႏိုင္ငံမွလာေသာစာအုပ္စာေပမ်ားကိုပင္ဖတ္ရႈ႕ခြင့္၊လက္ထဲတြင္ကိုင္ေဆာင္ခြင့္မရွိခဲ့
ၾကပါ။မိလွ်င္ႀကီးမားေသာျပစ္ဒဏ္သင္ႏိုင္ေပသည္။"တိုကုဂါဝ"စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္လက္ထက္တြင္လဲထိုကဲ့သိုပိတ္ပင္ထားခဲ့ပါသည္။သို႔ေသာ္
"တိုကုဂါဝ"ေနာက္ဆံုးမ်ိဳးဆက္လက္ထက္တြင္မူအဂၤလိပ္၊ဒါခ်္တို႔ကအတင္းအင္အားသံုးအႏိုင္က်င့္ေတာင္းဆိုခဲ့ေသာေၾကာင့္ဂ်ပန္ႏိုင္ငံ
ေတာင္ပိုင္းအဖ်ားက"ေဒဂ်ီးမား(Dejima)ၿမိဳ႕ေလးပတ္ဝန္းက်င္ကိုေတာ့ကုန္စည္ကူးသန္းခြင့္ေပးခဲ့ရပါသည္။ေနာက္ပိုင္းတြင္ကာဂိုရွီမား
(Kagoshima)ၿမိဳ႕ေလးကိုပါကုန္သြယ္ခြင့္ေပးလိုက္ရသည္။
၁၈၆၀ႏွစ္လြန္မ်ားတြင္ေတာ့ဂ်ပန္ႏိုင္ငံတြင္ပညာတတ္လူငယ္မ်ားေပၚထြက္လာၿပီးအဆိုပါလူငယ္မ်ားကတိုင္းျပည္သည္ဖြံ႕ၿဖိုးတိုးတက္မႈ႕မရွိ
ဘဲဆင္းရဲတြင္းနက္ေနေၾကာင္းကိုခိုးေခ်ာင္ခိုးဝွက္ရွာေဖြေလ့လာသိရွိခဲ့ၾကၿပီးတိုင္းျပည္ကိုဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ျခင္သည့္ေစတနာ၊ဆႏၵမ်ားျပင္းျပ
စြာေပၚေပါက္လာၾကပါသည္။တိုင္းျပည္ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ျခင္လွ်င္လက္ရွိစစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္(ရႈိဂြန္)မ်ားကဆက္လက္အုပ္ခ်ဳပ္ေနလွ်င္တိုင္းျပည္တိုးတက္
မည္မဟုတ္ဘဲဆင္းရဲေနမည္သာဟုသေဘာေပါက္နားလည္လာၾကပါေတာ့သည္။အေနာက္တိုင္းႏိုင္ငံမ်ားလိုျဖစ္ျခင္လွ်င္ထိုႏိုင္ငံမ်ားကဲ့သို႔
ေဆာင္ရြက္ရမည္ဟုသေဘာေပါက္နားလည္လာခဲ့ၾကသည္။ထို႔ေၾကာင့္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္ကိုေျပာင္းရန္အႀကံရႀကိဳးစားလာၾကသည္။
အပိုင္း(၂)ကိုဆက္လက္ဖတ္ရႈ႕ပါရန္......
Rate this posting:
{[['
']]}
']]}
No comments:
Post a Comment